சத்சித் சுகம்

பிரதோஷப் பாடல்.

                                 திருச்சிற்றம்பலம்

  

                 

                                <> சத்சித் சுகம் <>

 

சிக்கென் றெனைப்பிடித்த சீவபோ தம்நீக்கும்

வக்கறியாப் பேதையை வள்ளலுன் – பக்கம்

வரவழைத்து வெட்டவெளி தன்னில்நட மாடும்

பரம்காண வைத்தாய் பரிந்து.      

 

உண்டுறங்கும் ஊனுடலை உண்மையெனப் பேணியுனைக்

கண்டறிய வொட்டாத காரிருளாய் – மண்டியஎன்

மாயா மலம்நீங்கச் சிற்சபையையில் கூட்டிவைத்த

நேயாஎன் நெஞ்சுள் நிலை...

 

பேச்சில்லா மௌனியாய்ப் பேருண்மை விண்டுரைக்கும்

ஆச்சரியம் தன்னையிங்(கு) ஆரறிவார் – கூச்சல்மிகு

என்னுள்ளந் தன்னில் எழுந்தருளி என்றனையும்

உன்னுருவாய் உன்னவருள் தா..

 

எண்ணங்கள் தம்மை தீயிலிட்டு இறக்கவைத்துச்

சுண்ணவெண் ணீறாக்கித் தூய்மையுடன் – வண்ணமாய்

என்னுள் இலங்கிடும் உன்னுருவின் மேல்சாத்தித்

துன்னுவேன் சத்சித் சுகம்

(துன்னல் = மேவுதல்)

 

வாவென் றுனைநான் அழைத்திட வேண்டிஎன் வாய்திறக்கின்

தேவென் றெனுள்நீ திகழ்ந்திடல் கண்டு திகைத்துநிற்பேன்

பாவொன் றெழுதியிப் பாரோர்க் குனசீர் பகரஎண்ணின்

ஓவென் றழவைத் தொருசொலும் வாரா தொடுங்குமன்றே.

 

அனந்த் 15-8-2020